De Drachtstercompagnie was een hoogveenkolonie. Dat weten we dankzij historische kaarten, waarop de hoofdvaart en de wijken te zien zijn. Maar de sporen van de vervening zijn nog steeds te zien in het landschap: veel wijken en elzenwallen uit die tijd zijn bewaard gebleven.

De grootschalige vervening in de omgeving van Drachtstercompagnie is in de zeventiende eeuw gestart. Deze vervening is in 1641 gestart vanaf de Noorderdwarsvaart in Drachten en heeft zich steed verder uitgebreid tot aan ‘De Skieding’, de grens met de provincie Groningen. De verveners, verenigd in de ‘Drachtster Compagnie’ lieten vaarten en wijken graven om het veen droog te leggen en vervolgens om de turf te winnen en te vervoeren.

Terwijl de oprichters van de Compagnie steenrijk waren, waren de turfstekers straatarm. Ze woonden in primitieve hutten van zoden en plaggen. Zelfs vrouwen en kinderen moesten helpen met het zware werk om te zorgen dat het gezin kon rondkomen.

In het begin van de negentiende eeuw was het landschap grotendeels in cultuur gebracht. Langs de vaart en de wijken werden boerderijen gebouwd, waar de arbeiders gingen werken. Pas in die tijd wordt Drachtstercompagnie echt een dorp: de verschillende buurtjes groeiden langzaam maar zeker naar elkaar toe.