Voor haar installaties BeingHere maakt Wies Noest een keuze uit haar groeiende collectie kleurrijke inflatables. Met steeds wisselende combinaties reageert ze op de mogelijkheden van de locatie in combinatie met de kijk- en looplijnen van het publiek. Wies Noest werkt vanuit langdurige projecten, waarbij ze een collectie opbouwt en steeds weer nieuwe elementen toevoegt. De collecties bestaan uit objecten van textiele materialen die in verschillende combinaties worden toegepast in (meestal bewegende) installaties. De installaties worden geplaatst in de natuur, in gebouwen en in stedelijke gebieden.

De lichtcirkels helpen je op de route op weg en ergens op de route komen ze éénmaal samen. Daar laten ze zich ervaren als een onderzoek naar een balans tussen de organische, grillige natuur en de abstracte, strakke, digitale vorm. In het verloop in kleuring en licht laat het de cyclus van nacht tot dag zien, maan tot zon, en dan weer door naar de nacht. Net zoals de cirkels oneindig zijn, zal deze cyclus ook altijd aan het begin terug keren om zich eindeloos te herhalen..

Al eeuwenlang gelooft de mens dat de maan een speciale mysterieuze kracht bezit. Mythen en legendes hierover zijn te vinden in talloze culturen over de hele wereld. In Oost-Aziatische folklore bestaat er een bijzondere relatie tussen de maan en één bepaald dier: het witte konijn. In China vertegenwoordigt het witte konijn onzelfzuchtigheid, trouw en opoffering en het wordt vaak afgebeeld als de metgezel van Chang'e, de godin van de maan. Wanneer je goed naar de volle maan kijkt, kun je de silhouet van een staand konijntje zien... Dit “Field of Moon Gazing Rabbits” viert dit prachtige dier en zijn bijzondere relatie met de maan. AM Yang is ook verantwoordelijk voor het ontwerp van “Connecting the dots” en de “Luminous swings”

“Red Eyes” is een doorlopend straatkunstproject dat is geïnspireerd op het animistische geloof van Japan, dat gebaseerd is op het idee dat alles in de wereld een ziel heeft, dus ook alle dingen, bomen, planten, maar ook stenen, gebouwen en plaatsen. Kunstenaar Motomichi Nakamura projecteert geanimeerde “Red Eyes” op gebouwen of objecten in het straatbeeld, die daardoor tot leven komen en in mysterieuze monsters veranderen. Om daarmee de aandacht te vestigen op wat er altijd al om ons heen is. Motomichi Nakamura, geboren in Japan en afgestudeerd aan de Parsons School of Design in New York, is een bekroonde projectie-kunstenaar en animator uit Croton On Hudson, NY. Voor Licht op Drachten projecteert hij geanimeerde “Red Eyes” op gebouwen of objecten in het straatbeeld, die daardoor tot leven komen en in mysterieuze monsters veranderen. Zijn werk staat bekend om het gebruik van zwart, wit en rood en hij creëert monsters met minimalistische grafische elementen geïnspireerd door cryptozoölogie en mythologie. Hij heeft wereldwijd geëxposeerd in verschillende musea en zijn animatiefilms zijn vertoond op verschillende internationale filmfestivals. Zijn recente film "Okami" won het Leeds International Film Festival.

De “Luminous Swings” nodigen je uit om je innerlijke kind los te laten en de vreugde en het gevoel van vrijheid die het schommelen veroorzaakt te omarmen. De schommels bieden een interactieve ervaring die leeftijd overstijgt en mensen samenbrengt in een gedeeld moment van verwondering. AM Yang is ook verantwoordelijk voor het ontwerp van “Connecting the dots” and “A Field of Moon Gazing Rabbits.”

Pipsqueak was here!!! heeft haar beeldlogo te danken aan een verkeersbord gespot op Maui, Hawaii. Daarop staan twee kinderen en twee dieren, waaronder een meisje dat een teddybeer meezeult. Het bord “Caution children at play”, is een metafoor en motto binnen hun werk geworden. Als een stel kleine kinderen springt de mens om met de natuur en dieren. Een waarschuwing is daarom geen luxe. Het werk van Pipsqueak was here!!! is vaak een bespiegeling van de relatie tussen mens en natuur en probeert bewustwording te koppelen aan verantwoordelijkheidsgevoel.
 Het duo is vooral bekend van hun muurschilderingen in de openbare ruimte. Ze zijn te vinden op vele plaatsen op deze planeet. “Big neon glitter” is het logo dat ze gebruiken.

In een wereld waarin we maar al te vaak omringd worden door beton en opgeslokt worden door digitale schermen, herinnert “Een Levend Canvas” ons eraan dat we nooit echt alleen zijn, dat we worden omringd door de grenzeloze schoonheid en oneindige kracht van alles dat leeft. De natuur laat ons zien wat veerkracht en aanpassingsvermogen is en dat alles met elkaar verbonden is. “Een Levend Canvas” zoomt in op bloemen in bloei en vergroot die uit tot in het extreme. Het laat een symfonie van kleur en beweging zien. Het gebouw komt tot leven, ademend met de levenskracht die alle natuur doordringt. En daarmee nodigt het ons uit om even stil te staan en te genieten van de pulserende levenskracht die ons omringt, als een betoverende herinnering aan onze verbondenheid met alles dat leeft.

Kroft&Smids vormt de artistieke leiding van “Licht op Drachten” en heeft alle kunstwerken verzameld en een route uitgestippeld. Aan de route voegen zijn hun projecties en overpeinzingen toe. Toen tijdens de eerste corona-lockdown in het voorjaar van 2020 alles stil lag, projecteerden Karina Kroft en Remko Smids de metershoge tekst "Only in darkness can you see the stars” op een flatgebouw in Leeuwarden. Het eerste gebaar van een serie van zeventig opeenvolgende avonden met hoopgevende projecties op verschillende locaties in en om Leeuwarden. Een nieuwe liefde was geboren: lichtprojecties in de openbare ruimte om mensen te bemoedigen, te verrassen en te raken. Sinds die eerste, spontane actie op 28 maart 2020 hebben ze verschillende projecten gedaan waaronder dagelijkse projecties voor het Groningse Jonge Harten Festival (‘21 en ‘22), Midzomernachtlicht dat bestond uit tien projecties, binnen het kader van Bosklab (‘22), Decemberlicht dat zij ieder jaar rondom kerst en oud en nieuw realiseren in Leeuwarden, twee Praamverhalen, Peer Gynt (’21) en Koning Lear (’23). En eind 2022 ging Kroft&Smids internationaal toen zij voor Nobel Week Lights in Stockholm in de week voorafgaande aan de uitreiking van de Nobelprijzen de Nobel Light Walk maakten. Nu buigen zij zich vol trots over Frieslands nieuwe lichtfestival: Licht op Drachten Het werk van Kroft&Smids heeft een brede doelgroep met haar open, transparante, hartelijke projecten, waarbinnen ruimte is voor een onverwacht moment van verstilling en introspectie. Voor de ene een terloopse ontmoeting met een prikkelend beeld of gedachte, voor de ander een poëtische wandeling. Interventies met een groot nabeeld, want ook als de projecties zijn verdwenen, heeft het de locatie voor altijd in een nieuw licht gezet.

Niets meer dan het woord "Zijn" in licht geschreven, dat is in de tuin van de kerk geplaatst. Een liefdevolle uitnodiging om even stil te staan bij je eigen bestaan en wat het betekent om te "zijn". Thierry Raaij studeerde architectuur, maakte beeldend theater, ontwierp talloze kinder- en jeugdtheater decors, ontwikkelt special effects en houdt zich tussentijds bezig met eigen werk. Tijdens Licht op Drachten kleuren de ramen van de kerk van de Doopsgezinden gemeente oranje, als onderdeel van “Orange the world”, de wereldwijde campagne tegen geweld tegen vrouwen en meisjes.

“Connecting the Dots” is een interactieve kunstinstallatie die je uitnodigt om deel te nemen aan een unieke zintuiglijke ervaring. Het bestaat uit 50 verlichte tegels, die reageren op aanraking door te veranderen van kleur. Als je over de stippen navigeert, word je een onderdeel van de creatie van het kunstwerk. Elke stip symboliseert een verbinding die erop wacht gemaakt te worden. Daarmee is het een krachtige herinnering aan het belang, de schoonheid en de transformerende aard van de menselijke verbinding. AM Yang studeerde in 2010 af als industrieel ontwerper en houdt zich sindsdien bezig met het combineren van herbruikbare materialen en moderne verlichtingstechnologie. Met zijn werk wil AM Yang een brug slaan tussen technologie en de mens, door lichtobjecten te creëren die unieke ervaringen mogelijk maken en ruimtes te scheppen waar mensen kunnen genieten van het samengaan van technologie en design.

Wie Nederland zegt, zegt tulpen. Deze opblaasbare installatie blaast dit stereotype symbool letterlijk op en plaatst het in een historische context. Wist je dat de populariteit van deze bloem enorm toenam in de jaren ‘30 van de 17e eeuw? Deze periode staat bekend als de 'tulpengekte' of 'tulpenmanie'. Het werk is ook een vorm van PopArt waarbij de hoeveelheid, grootte en kleur onze cultuur van massaconsumptie verbeelden en verheerlijken - een prachtige en tegelijkertijd kitscherige benadering van een historisch en toeristisch symbool van ons land. Wist je dat Nederland zo'n twee miljard tulpenbollen per jaar exporteert? Bovendien werden de bloemen tijdens de tulpenmanie zo populair dat de prijs enorm escaleerde - een bos was ongeveer net zo duur als een huis aan een Amsterdamse gracht. De Hongaren Péter Koros (1978) en Réka Magyar (1989) vormen sinds 2018 Koros Design in Boedapest. Péter Koros is opgeleid als ingenieur aan het Szechenyi Ivstan College in Győr en heeft daarna meubelontwerp gestudeerd aan de universiteit in Sopron en Réka Magyar is afgestudeerd als modeontwerper aan de kunstacademie in Boedapest. Samen maken ze interieur- en lichtontwerpen, naast het ontwerpen van opblaasbare lichtobjecten voor theatervoorstellingen en licht- en muziekfestivals. Hun installaties zijn vaak uitvergrotingen van herkenbare, iconische beelden.

Voor Licht op Drachten maakt kunstenares Alie Popkema met ingebrachte Sint Maarten lampionnen een kunstwerk. De lampionnen worden gemaakt door leerlingen van groep 5/6 van basisscholen in Drachten en omgeving, De leerlingen zijn vrij hun lampion te maken zoals zij het willen maar Alie heeft ze nog wel de woorden “Droom, Droomwereld, Droomtaal, Droomverhaal?” ingefluisterd. Het is voor Alie een "droom" uitdaging (en spannend) om al spelend met licht en lampionnen tot een kunstwerk te komen. Alie Popkema haalt haar inspiratie uit de natuur, haar omgeving en het materiaal waarmee zij werkt. Ontdekken, verdiepen, verbeelden…In haar werk onderzoekt Alie tegenstellingen en legt verbindingen. Ze geniet van de interactie, de emotie die het werken en het beschouwen geeft. Met groots opgezette installaties van draden vraagt ze aandacht voor de kwetsbaarheid van de natuur en verbindt in community art. Haar projecten zijn veelal opgezet vanuit de beleving, vanuit het DOEN! Ze is erg benieuwd waar de kinderen mee komen en hoopt op droog weer op 11 november.

Terwijl je voor het scherm staat, vindt er een buitengewone transformatie plaats. Je silhouet wordt het canvas en bloeit op in een levende bloemenzee. Elk bloemblaadje danst en wiegt met elke beweging van jou, waardoor jij de kunstenaar wordt. Deze unieke ervaring bestaat alleen dankzij jou, want het kunstwerk ontvouwt zich in real time en reageert alleen op jou. Elk gebaar wordt een daad van artistieke expressie, dat iets onthult dat even vluchtig als prachtig is.